Jak wybrać podłoże do uprawy bezglebowej
Istnieje wiele podłoży do uprawy bezglebowej, które są wykopywane i selekcjonowane zgodnie z warunkami panującymi w różnych miejscach. Wymienione tu rodzaje podłoży odnoszą się do powszechnie stosowanych podłoży i służą wyłącznie jako odniesienie.
1. typ
Klasyfikacja podłoży opiera się na morfologii, składzie, kształcie itp. podłoży. Poniżej przedstawiono system klasyfikacji podłoży bezglebowych, zmodyfikowany na podstawie systemu klasyfikacji pana Teruo Ikedy.
W tym systemie matryca nieorganiczna i matryca organiczna są wspólnie określane jako pojedyncza matryca, aby odpowiadała matrycy mieszanej.
2. Właściwości różnych podłoży do hodowli bezglebowych
Właściwości podłoża odnoszą się głównie do właściwości fizycznych i chemicznych związanych z uprawianymi roślinami. Właściwości fizyczne obejmują pojemność, porowatość, stosunek wielkości do pustej przestrzeni, wielkość cząstek itp.;
Właściwości chemiczne obejmują stabilność chemiczną, kwasowość i zasadowość, zdolność do substytucji kationów, pojemność buforową, przewodność itp. Czasami obejmuje to również niektóre ważne funkcje substratu, zwłaszcza wody, w życiu roślin.
(1) woda
①Rola wody Woda jest źródłem życia. Ważna rola wody w życiu roślin obejmuje głównie następujące aspekty:
Po pierwsze, woda jest ważnym składnikiem protoplazmy;
Po drugie, woda jest surowcem do fotosyntezy i hydrolizy materii organicznej;
Po trzecie, woda jest rozpuszczalnikiem i medium reakcji biochemicznych;
Po czwarte, woda utrzymuje wrodzoną postawę roślin: jest to niezbędny warunek, aby rośliny mogły wykonywać różne czynności fizjologiczne, takie jak podział, wzrost i różnicowanie komórek, wymiana gazowa i wykorzystanie energii świetlnej;
Po piąte, woda przenika przez aparaty szparkowe liści, obniżając temperaturę wewnątrz rośliny i utrzymując stosunkowo stałą temperaturę ciała podczas upałów.
② Charakterystyka wody jako podłoża do upraw bezglebowych Woda jest niewidoczną i pozbawioną smaku przezroczystą cieczą, która jest bardzo dobrym rozpuszczalnikiem wielu substancji. Z tego powodu woda jako bezglebowe podłoże hodowlane ma następujące cechy:
A. Wystarczająca ilość wody i nawozów, ale ograniczona ilość tlenu Różne składniki odżywcze potrzebne do wzrostu roślin można rozpuścić w wodzie, a rośliny mogą je łatwo wchłonąć. Jednak zawartość tlenu w wodzie nie może zaspokoić potrzeb oddychania korzeni roślin. Dlatego konieczne jest sztuczne nadmuchanie lub spowodowanie przepływu wody w kontakcie z powietrzem, aby zwiększyć w niej rozpuszczony tlen.
B. Stężenie jonów wodorowych (pH) w wodzie można łatwo regulować, ale wydzieliny z korzeni łatwo się gromadzą. Wody można używać do zwiększania stężenia jonów wodorowych (kwasowych) za pomocą kwasu solnego lub octowego oraz do zwiększania stężenia jonów wodorotlenowych (zasadowych) za pomocą wodorotlenku sodu lub wodorotlenku potasu. Stężenie wzrasta.
Stężenie kwasu lub zasady powszechnie stosowane do regulacji stężenia jonów wodorowych w wodzie wynosi 0,1 mola/litr.
System korzeniowy w podłożu hydroponicznym z jednej strony absorbuje składniki odżywcze z wody, az drugiej strony odprowadza pewną ilość materii organicznej do wody i gromadzi się w wodzie. Znaczną część tej materii organicznej stanowią zwykłe substancje wysiękowe tworzone przez rośliny długo rosnące w glebie. Funkcją tego rodzaju substancji jest głównie rozpuszczanie lub kompleksowanie składników odżywczych, które nie są łatwo wchłaniane przez korzenie w glebie; Niektóre „odpady” systemu korzeniowego, takie jak toksyny, mają odpowiednią dystrybucję przestrzenną w glebie i nie wpływają na normalną funkcję absorpcyjną systemu korzeniowego. W matrycy wodnej łatwo jest zostać ponownie wessana do organizmu przez system korzeniowy, więc powtarzające się wchłanianie, wydalanie i błędne koło resorpcji i ponownego wydalania nie sprzyjają normalnemu wzrostowi systemu korzeniowego i prawidłowym fizjologicznym Funkcje. Rozwiązaniem jest częsta wymiana pożywki lub cyrkulacja pożywki.
C. Składniki odżywcze są w bliskim kontakcie z systemem korzeniowym i są łatwo wchłaniane przez system korzeniowy, ale istnieją dwa główne warunki, aby system korzeniowy nie zakotwiczał rośliny w celu wchłaniania składników odżywczych. Jednym z nich jest to, że system korzeniowy aktywnie rozciąga się na pozycję składnika odżywczego i kontaktuje się z składnikiem odżywczym; Pod działaniem systemu korzeniowego porusza się po systemie korzeniowym i dotyka systemu korzeniowego. System korzeniowy jest zawieszony w pożywce, a składniki odżywcze mogą z łatwością dotrzeć do systemu korzeniowego podczas częstych ruchów fizycznych. Dlatego nawet jeśli stężenie składników odżywczych w pożywce jest bardzo niskie, to jeśli stężenie makroelementów osiągnie poziom mikromolowy, jest łatwo wchłaniane przez system korzeniowy, nawet rośliny rosną najszybciej w tej pożywce. Ale roztwór odżywczy nie może utrzymać ogromnego ciała rośliny. Dopóki ciężar rośliny przekracza wyporność wody w pożywce, roślina nieuchronnie tonie. Aby zakotwiczyć rośliny, ktoś używa kraty do podparcia roślin, pozwalając korzeniom przejść przez siatkę kraty i dostać się do roztworu odżywczego. Po wzroście rośliny system korzeniowy wydłuża się, aw pożywce nie można uzyskać odpowiedniego stosunku wody do powietrza. Aby rozwiązać ten problem, między kratą podtrzymującą roślinę a korytem zawierającym pożywkę można umieścić podpory i stopniowo zwiększać wysokość. Czubkową część systemu korzeniowego należy zawsze zanurzać w pożywce, a pozostałą część między powierzchnią cieczy a siatką. Para wodna w tej części przestrzeni jest stosunkowo duża, co może spełnić wymagania dotyczące proporcji wody i gazu systemu korzeniowego.
(2) mgła
Głównym problemem związanym z podłożami wodnymi jest słabe napowietrzenie.
Najlepszym sposobem na rozwiązanie tego problemu jest rozpylenie wodnego roztworu odżywek w postaci mgiełki, a system korzeniowy zostaje zawieszony w przestrzeni z tą odżywką. Do systemu korzeniowego można dotrzeć odpowiednią parą wodną i składnikami odżywczymi, a jednocześnie warunki napowietrzania wokół systemu korzeniowego mogą być w pełni spełnione. Można powiedzieć, że ta metoda stosowania mgiełki odżywczej jest najlepszą metodą na zachowanie proporcji wody, składników odżywczych i gazu w systemie korzeniowym i nie jest obecnie oficjalnie stosowana w moim kraju.
(3) piasek
Piasek jest powszechnie stosowanym podłożem w uprawach bezglebowych. Zwłaszcza teren pustynny jest jedynym podłożem, które nie ma wyboru.
Piasek jako bezglebowe podłoże uprawowe posiada następujące cechy:
①Stała zawartość wody Bez względu na to, ile wody wlejesz do piasku, o ile otaczający drenaż jest dobry, pozwoli to na szybkie wypłynięcie nadmiaru wody i utrzymanie odpowiedniej zawartości wody; bez względu na to, czy podlewasz, czy nie, o ile na dnie piasku jest wystarczająca ilość wody, może sprawić, że woda dotrze do stosunkowo wysokiej części poprzez działanie syfonu i utrzyma odpowiednią zawartość wody.
Zawartość wody w piasku zależy od wielkości jego cząstek, a średnica cząstek piasku wynosi 0.06-2 mm. Im drobniejsze cząstki, tym wyższa zawartość wody, ale generalnie piasek łatwo spływa.
② Brak retencji wody i nawozów, dobra przepuszczalność powietrza Piasek jest mineralny, zwarty, prawie bez porów, woda jest utrzymywana na powierzchni ziaren piasku, więc płynność wody jest duża, a składniki odżywcze rozpuszczone w wodzie są łatwo tracone wraz ze stratą Z wody . Po utracie wody i składników odżywczych w piasku pory między cząstkami są wypełnione powietrzem. W porównaniu z minerałami ilastymi piasek ma dobrą przepuszczalność powietrza.
③Dostarcz pewną ilość nawozu potasowego, a stężenie jonów wodorowych zależy od jakości piasku. Powszechnie stosowany piasek zawiera pewne substancje nieorganiczne zawierające potas, które mogą się powoli rozpuszczać i dostarczać niewielką ilość nawozu potasowego. Nawet korzenie niektórych roślin mogą wydzielać trochę materii organicznej, która rozpuszcza lub chelatuje potas w piasku, dzięki czemu może zostać wchłonięty przez korzenie. Rośliny, które mogą rosnąć w piasku, zwykle nie mają niedoboru potasu.
Część piasku składa się z minerałów wapiennych. Stężenie jonów wodorowych w tym piasku jest mniejsze niż 100 nmol/litr (pH większe niż 7). Jeśli nie jest zmodyfikowany, nie nadaje się do roślin ogólnych. Zmodyfikowaną metodę można rozwiązać, dostosowując stężenie jonów wodorowych w pożywce. Najlepiej wykorzystać piasek madów nadrzecznych lub piasek ziemi eolicznej.
④ Ciężki piasek nie nadaje się do uprawy bezglebowej na wysokich budynkach. Jednak nadal jest idealnym podłożem bezglebowym ze względu na obfite źródła, niski koszt i korzyści ekonomiczne dla sadzenia oddolnego.
⑤Bezpieczny i higieniczny Piasek rzadko rozprzestrzenia choroby i szkodniki owadzie, zwłaszcza piasek rzeczny, który nie wymaga dezynfekcji przy pierwszym użyciu.
(4) Żwir
Żwir jest taki sam jak piasek, ale średnica cząstek jest grubsza niż piasek, większa niż 2 mm. Powierzchnia podłoża jest mniej więcej zaokrąglona.
Jego zdolność zatrzymywania wody i nawozów nie jest tak dobra jak piasku, ale jego przepuszczalność powietrza jest większa niż piasku. Niektóre żwiry zawierają substancje wapienne i nie mogą być stosowane jako bezglebowe podłoża hodowlane.
(5) Ceramzyt
Ceramzyt to materiał łupkowy, który jest wypalany w temperaturze około 800 stopni i ma stosunkowo jednolity rozmiar kruszywa, różowy lub czerwony. Wewnętrzna struktura ceramzytu jest luźna, z wieloma porami, podobna do plastra miodu, o gęstości nasypowej 500 kg/m3, lekkiej konsystencji i może unosić się na powierzchni wody w wodzie. Jest dobrym podłożem do uprawy bezglebowej.
Ceramzyt jako bezglebowe podłoże uprawowe ma następujące właściwości.
① Dobra retencja wody, drenaż i przepuszczalność powietrza. Wewnętrzne pory ceramzytu są wypełnione powietrzem, gdy nie ma wody. Gdy jest wystarczająca ilość wody, część wody jest wchłaniana, a część przestrzeni gazowej jest nadal utrzymywana. Kiedy woda wokół systemu korzeniowego jest niewystarczająca, woda w porach dyfunduje przez powierzchnię ceramzytu do porów między ceramzytem, aby system korzeniowy mógł wchłonąć i utrzymać wilgotność powietrza wokół systemu korzeniowego.
Wielkość agregatów ceramzytu związana jest z jego nasiąkliwością wodną i przepuszczalnością powietrza, a także z wymaganiami fizjologicznymi systemu korzeniowego. Ogólnie rzecz biorąc, gdy jako podłoże do uprawy bezglebowej stosuje się ceramzyt z większymi agregatami, pory między agregatami są duże. W porównaniu z ceramzytem z drobnymi kruszywami wilgotność i wilgotność powietrza są mniejsze. Dobierając wielkość ceramzytu można uzyskać dobre warunki wodne i napowietrzanie wymagane przez rośliny.
② Umiarkowana zdolność zatrzymywania nawozów Wiele składników odżywczych może nie tylko przywierać do powierzchni ceramzytu, ale także wchodzić w pory wewnątrz ceramzytu w celu tymczasowego magazynowania. Kiedy stężenie składników odżywczych na powierzchni ceramzytu spada, składniki odżywcze w porach przemieszczają się na zewnątrz, aby zaspokoić potrzeby systemu korzeniowego w zakresie wchłaniania składników odżywczych. Podobnie jak zdolność zatrzymywania wody przez ceramzyt, zdolność zatrzymywania nawozów przez ceramzyt jest w umiarkowanym zakresie w porównaniu z innymi substratami.
③ Stężenie jonów wodoru w chemicznie stabilnym ceramzycie
Ma 1 ~ 12590 nanomoli / litr (pH 9 ~ 4,9) i ma pewną ilość podstawienia kationowego (60 ~ 210 mmol / kg). Różne źródła ceramzytu różnią się składem chemicznym i właściwościami fizycznymi (Tabela 4-1, Tabela 4-2), ale wszystkie nadają się jako podłoża do hodowli bezglebowych.
④ Bezpieczny i higieniczny Ceramsite rzadko powoduje powstawanie jaj owadów i patogenów. Nie ma specyficznego zapachu i nie wydziela szkodliwych substancji. Nadaje się do bezglebowej uprawy kwiatów dekorowanych w budynkach takich jak domy i restauracje.
⑤ Nie nadaje się do bezglebowej uprawy roślin o smukłych korzeniach
Średnica agregatów ceramzytu matrycowego jest większa niż piasku, perlitu itp. W przypadku roślin o grubym systemie korzeniowym środowisko wodne i powietrzne wokół systemu korzeniowego jest bardzo odpowiednie, ale w przypadku roślin o smukłych systemach korzeniowych, takich jak rododendrony, duże pory między ceramzytami są łatwe dla korzeni. W związku z tym do uprawy tego typu roślin nie należy stosować suszenia na powietrzu.
(6) Wermikulit
Wermikulit to uwodniony krzemian glinowo-magnezowy, który powstaje, gdy mikowe substancje nieorganiczne są podgrzewane do 800-1000 stopnia. Substancje nieorganiczne podobne do miki zawierają cząsteczki wody, a po podgrzaniu cząsteczki wody rozszerzają się w parę wodną, która rozrywa warstwę twardej substancji nieorganicznej i tworzy małe, porowate, gąbczaste jądra. Objętość wermikulitu rozszerzonego przez obróbkę w wysokiej temperaturze jest 18-25 razy większa od pierwotnej, gęstość objętościowa jest bardzo mała, 80 kg/m3, a porowatość jest duża. Wermikulit stosowany jako bezglebowe podłoże do hodowli ma następujące właściwości:
① Silna absorpcja wody, duża zdolność zatrzymywania wody i nawozów Wermikulit może wchłonąć 100-650 litrów wody na metr sześcienny, czyli 1,25-8 razy więcej niż sam waży. Spośród przedstawionych w tej książce podłoży do uprawy bezglebowej, wermikulit ma największą zdolność wchłaniania wody, zdolność wymiany kationów wynoszącą 10 mmol/kg oraz dużą zdolność zatrzymywania wody i nawozów.
② Porowatość jest duża (95 procent), a oddychający wermikulit pochłania wodę, aby zmniejszyć przestrzeń gazową, a wermikulit, który osiąga zawartość nasyconej wody, ma słabą przepuszczalność powietrza. Ponieważ wermikulit ma dużą przestrzeń gazową i dużą zdolność wchłaniania wody, zawartość wody w wermikulicie można sztucznie regulować, aby uzyskać najlepszy stosunek wody do powietrza odpowiedni dla niektórych kwiatów i roślin. Wermikulit jest dobrym bezglebowym podłożem dla większości roślin kwitnących.
③Stężenie jonów wodorowych wynosi 1-100 nanomoli/litr (pH9-7), co może zapewnić pewną ilość potasu, niewielką ilość wapnia, magnezu i innych składników odżywczych. O tych właściwościach decyduje skład chemiczny wermikulitu.
Skład chemiczny wermikulitu to (Mg2 plus , Fe2 plus , Fe3 plus )3[(Si, Al)4O10](OH)2·4H2O. Chociaż wermikulit zawiera jony wodorotlenkowe, tak że stężenie jonów wodorowych jest mniejsze niż 100 nmol/L (większe niż pH 7), ze względu na silną przepuszczalność matrycy, korzenie większości roślin kwiatowych można regulować poprzez stężenie jonów wodorowych w roztworze odżywczym. Zadbaj o dobre warunki do życia.
④Bezpieczny i higieniczny wermikulit powstaje w wysokiej temperaturze i został wysterylizowany. Gdy używany jest nowy wermikulit, nie będzie on sterylizowany i nie zakaża bakterii chorobotwórczych oraz jaj owadów. Zużyty wermikulit można sterylizować w wysokiej temperaturze lub sterylizować nadmanganianem potasu w stężeniu 1,5 g/L lub formaliną (dostępne w sklepach z odczynnikami chemicznymi) i można go używać w sposób ciągły.
Sam wermikulit nie ma specyficznego zapachu i nie wydziela szkodliwych gazów.
⑤ Nie nadaje się do używania wermikulitu przez długi czas, jego struktura zostanie zerwana, porowatość zostanie zmniejszona, a drenaż i przepuszczalność powietrza zostaną zmniejszone. Dlatego nie może być pod dużym ciśnieniem podczas transportu i użytkowania. Ogólnie rzecz biorąc, jeśli wermikulit zostanie użyty 1-2 razy, nie można go już używać do sadzenia tego samego rodzaju kwiatów, ale rośliny kwiatowe o smukłych systemach korzeniowych należy przesadzić.
(7) perlit
Perlit to minerał powstały z krzemionkowych skał wulkanicznych, nazwany ze względu na sferyczne pęknięcia w kształcie pereł. Zawartość wody w krzemionkowej skale wulkanicznej wynosi około 2 do 5 procent. Po rozdrobnieniu i podgrzaniu do około 1000 stopni rozszerza się, tworząc ekspandowany perlit do uprawy bezglebowej, a jego gęstość nasypowa jest niewielka, od 80 do 180 kg/m3. Ten minerał ma zamkniętą strukturę komórkową.
① Charakterystyka perlitu
A. Dobra przepuszczalność powietrza i umiarkowana zawartość wody Porowatość perlitu wynosi około 93 procent, z czego objętość powietrza wynosi około 53 procent, a zdolność zatrzymywania wody wynosi 40 procent. Podczas podlewania większość wody pozostaje na powierzchni i łatwo spływa dzięki małemu napięciu wody. Dlatego perlit jest łatwy do drenażu i łatwego napowietrzania.
Chociaż wchłanianie wody przez perlit (4-krotność jego własnej wagi) nie jest tak dobre jak wermikulit, gdy w dolnej warstwie znajduje się woda (np. przez przewodzenie wody między cząsteczkami. Zasysa perlit w całej doniczce i utrzymuje odpowiednią przepuszczalność. Jego zawartość wody w pełni zaspokoiła potrzeby życia korzeni roślin. Dlatego lepiej jest wybrać perlit niż wermikulit przy uprawie niektórych kwiatów, które mają surowe wymagania dotyczące stosunku wody i powietrza. Szczególnie w przypadku uprawy niektórych kwaśnolubnych południowych kwiatów, perlit może lepiej odzwierciedlać swoje zalety.
B. Stężenie jonów wodorowych w chemicznie stabilnym perlicie wynosi 31,63-100 nmol/litr (pH7,5-7,{4}}).
Ilość substytucji kationowej perlitu jest mniejsza niż 1,5 mmol/kg i prawie nie ma on zdolności wchłaniania składników odżywczych. Większość składników odżywczych zawartych w perlicie nie może być wchłaniana i wykorzystywana przez rośliny. Jego stężenie jonów wodorowych jest wyższe niż wermikulit, co jest jednym z powodów, dla których jest bardziej odpowiedni do sadzenia kwiatów kwaśnolubnych na południu.
C. Może być stosowany samodzielnie jako podłoże do upraw bezglebowych lub może być mieszany z torfem, wermikulitem itp. Pokrewne podłoża mieszane zostaną przedstawione w kolejnych rozdziałach.
② Problemy, na które należy zwrócić uwagę podczas używania perlitu
Po pierwsze, po wsypaniu perlitu do pożywki łatwo jest wyhodować zielone algi na powierzchni wystawionej na działanie światła. Aby kontrolować wzrost zielonych alg, możesz wymienić perlit na powierzchni lub często go odwracać lub unikać światła.
Po drugie, pył perlitowy jest bardzo drażniący dla gardła, dlatego należy zachować ostrożność. Najlepiej spryskać go wodą przed użyciem, aby zapobiec lataniu kurzu.
Po trzecie, ciężar właściwy perlitu jest mniejszy niż ciężar właściwy wody i będzie unosił się na powierzchni wody, gdy będzie dużo deszczu. W efekcie kontakt perlitu z systemem korzeniowym nie jest pewny, korzenie łatwo uszkadzają, a rośliny są podatne na wyleganie. Plany ochrony przeciwpowodziowej i zalewania powinny być przygotowane z wyprzedzeniem.
Do uprawy w perlicie nadają się wszystkie korzenie roślin, zwłaszcza kwasolubne smukłe włókniste kwiaty korzeniowe,
Nie jest łatwo rosnąć na innych podłożach, ale dobrze rośnie na perlicie.
(8) wełna mineralna
Wełna mineralna to włóknisty minerał składający się z 60% diabazu, 20% wapienia i 20% koksu. we włókna o średnicy 0,005mm, a następnie sprasować w arkusz o gęstości nasypowej 80-100kg/m3, a następnie dodać żywicę fenolową w celu zmniejszenia napięcia powierzchniowego podczas schładzania do około 200 stopni. Spraw, by zatrzymywał wodę.
Wełna mineralna została po raz pierwszy zastosowana w uprawach bezglebowych przez firmę Hornum w Danii w 1969 roku. Wkrótce zwróciła na nią uwagę Holandia, a obecnie 80 procent bezglebowych upraw warzyw w Holandii wykorzystuje wełnę mineralną jako podłoże. W światowej uprawie bezglebowej obszar zajmowany przez wełnę mineralną zajmuje pierwsze miejsce.
①Właściwości wełny mineralnej jako bezdrzewnego podłoża uprawowego
A. Niska cena, łatwy w użyciu, bezpieczny i higieniczny
Główny powód kwiatów. Koszt urządzeń wykorzystywanych do uprawy wełny mineralnej jest również niski. Wełna mineralna została poddana obróbce w wysokiej temperaturze. W przypadku nowej wełny mineralnej sterylizacja nie jest konieczna. Zmieniając doniczkę, wystarczy umieścić oryginalny mały blok wełny mineralnej w dużym bloku wełny mineralnej, co jest bardzo wygodne.
B. Szerokie zastosowanie Podłoże z wełny mineralnej może być wykorzystywane do bezglebowej uprawy różnych warzyw i kwiatów. w technice filmu odżywczego
Wełna mineralna może być stosowana jako podłoże w technologiach takich jak technologia głębokiego przepływu cieczy, nawadnianie kropelkowe oraz wielowarstwowa uprawa trójwymiarowa; niezależnie od tego, czy jest to gruby system korzeniowy, czy smukły system korzeniowy, może dobrze rosnąć w wełnie mineralnej. Szczególnie nadaje się do kwiatów, które nie muszą często zmieniać podłoża.
C. Stosunek woda-powietrze jest odpowiedni dla wielu roślin
Bawełna ma duże pory, aż do 96 procent, i dużą absorpcję wody. W wystarczająco grubej warstwie wełny mineralnej zawartość wody w wełnie mineralnej stopniowo wzrasta od góry do dołu. Gaz stopniowo zmniejsza się od góry do dołu, więc stosunek wody do gazu w bloku wełny mineralnej tworzy zmianę gradientu od góry do dołu. Wzrost korzeni roślin posadzonych w blokach z wełny mineralnej zwykle odbywa się w najbardziej odpowiednim środowisku korzeniowym (tj. przy odpowiednim stosunku wody i powietrza). Zobacz tabelę 4-3 dla pionowego rozkładu wilgoci i powietrza w bloku wełny mineralnej.
② Problemy, na które należy zwrócić uwagę podczas używania wełny mineralnej
Po pierwsze, stężenie jonów wodorowych w nowej, nieużywanej wełnie mineralnej jest stosunkowo niskie. Na ogół stężenie jonów wodorowych wynosi poniżej 100 nmol/litr (pH powyżej 7). Jeśli do irygacji zostanie dodana niewielka ilość kwasu przed użyciem, stężenie jonów wodorowych wzrośnie po 1 do 2 dniach.
Po drugie, wełna mineralna nie ulega rozkładowi, a obróbka po użyciu nie została jeszcze rozwiązana. Zwykłą metodą jest użycie zużytej wełny mineralnej jako środka poprawiającego glebę, a niektóre z nich są poddawane recyklingowi jako surowce do produkcji wełny mineralnej. Ale te metody są nadal badane.
W uprawach bezglebowych wełna mineralna nadal doskonale nadaje się jako podłoże do ogrodów dachowych, zwłaszcza do sadzenia wiecznie zielonych bylin, takich jak sosna pięcioigłowa, podocarpus i cyprys. W architekturze krajobrazu z systemem nawadniania kropelkowego wełna mineralna może być używana przez długi czas, ale nie nadaje się do sadzenia szybko rosnących lub dwuletnich traw, ponieważ starą wełnę mineralną po wymianie trudno jest usunąć.
(9) Silikon
Istnieją dwa rodzaje żelu krzemionkowego stosowane jako podłoża do upraw bezglebowych, jeden to żel krzemionkowy G, a drugi to żel krzemionkowy B. Żel krzemionkowy G to zmieniający kolor żel krzemionkowy, który po wyschnięciu jest niebiesko-zielony i zmienia kolor na różowy lub bezbarwny po wchłonięciu wody. Jego wchłanianie wody i adsorpcja składników odżywczych nie są tak dobre jak żel krzemionkowy B. Żel krzemionkowy B rozszerza się podczas procesu wypalania i ma więcej porów w strukturze, a jego zdolność do wchłaniania wody i przechowywania składników odżywczych jest ponad dwukrotnie większa niż żel krzemionkowy G.
Jego właściwości są lepsze niż piasku.
Ponieważ żel krzemionkowy jest krystaliczną cząsteczką, można wyraźnie zobaczyć przestrzenne rozmieszczenie korzeni roślin, co zwiększa radość z uprawy bezglebowej.
Z wyjątkiem roślin o smukłych korzeniach, takich jak rododendrony, które nie nadają się do uprawy bezglebowej na żelu krzemionkowym, odpowiednia jest większość grubszych, widocznych systemów korzeniowych, takich jak niektóre naziemne lub mięsiste rośliny korzeniowe.
(10) Żywica jonowymienna
Żywica jonowymienna jest również nazywana glebą jonową. Jest to rodzaj bezglebowego podłoża uprawowego otrzymywanego poprzez zmieszanie potrzebnych roślinom składników pokarmowych z adsorbentami kationowymi lub anionowymi, takimi jak żywica epoksydowa w różnych proporcjach. To podłoże jest takie samo jak inne podłoża, bezpieczne i higieniczne, nietoksyczne i bez smaku, a jony zaadsorbowane na żywicy są uwalniane powoli, aby rośliny mogły się wchłonąć, nawet jeśli stężenie jonów zaadsorbowanych na żywicy jest wysokie, nie będzie zaszkodzić roślinom.
Wadą żywicy jonowymiennej jest to, że jest droga i wymaga regeneracji przy ponownym użyciu.
